Mythologie, de leer der godenverhalen. Een woord uit de Oudheid, maar waarom noemen we dit eigenlijk zo? Doe je harnas aan en ontdek de etymologie van mythologie.
Mythologie is een samenstelling van de Oudgriekse woorden mũthos (verhaal, mythe) en -logíā (leer, kunde). Zijn grondbetekenis is dus leer der mythen of leer der verhalen.
Volgens de Etymologiebank is het via het Franse mythologie in 1761 in onze taal terechtgekomen. Het betekende bij zijn introductie ‘geheel van mythen’ (alle mythen bij elkaar), en kwam in de volgende zin voor: de mythologie, of heidensche fabelleer.
Een mythe werd overigens niet direct geassocieerd met de godenverhalen uit het Latijn en Grieks. Nee, de officiële eerste betekenis van mijthe was algemener: sage, legende of zelfs geheimzinnig verhaal. Maar dan wel een verhaal van een cultuur ver weg van de onze. Later gebruikten we het ook als ‘iets dat tot het verleden behoort’: zal weldra tot de mythen behooren (1874).
Mythologie kun je zien als een bovennatuurlijke vertaling van alle verhalen en denkbeelden die een bepaalde cultuur heeft over de oorsprong van de mens, de wereld en bepaalde natuurverschijnselen. Vooral de Griekse en Romeinse mythologie zijn ontzettend populair geworden. Zij stelden de scheppers van onze wereld en haar natuurverschijnselen voor als menselijke gedaantes met bovennatuurlijke krachten. Om deze reden staat een mythe ook wel bekend als een godenverhaal.
Leuk feitje: Ook in moderne boeken, zoals bijvoorbeeld The Lord of the Rings van Tolkien, komt mythologie voor. Het creëren van ‘nieuwe’ mythologie dat alleen in een bepaalde wereld voorkomt, heet mythopoeia. Dit komt uit het Oudgrieks, en betekent ‘het maken van mythes’.
Meer etymologievoer: de levendige betekenis achter fantasie
Wist je dat… gitaar oorspronkelijk afstamt van de kithara, een oud Grieks snaarinstrument?