Een konijn is een populair huisdier – vooral bij kinderen. Maar waar komt het woord konijn eigenlijk vandaan? Bereid je voor op een reis naar de etymologie van konijn.
Konijn komt van het Iberische woord koni of kuni (konijn). Een taalonderzoek van H.K.J Cowan uit 1962 stelt dat wij konijn direct van het Iberische kuni overnamen als conin. Het achtervoegsel -in en later -ijn komt volgens hem voort uit de traditionele Germaanse benamingswijze voor jonge dieren. Een konijntje!
Het Iberisch is een nu uitgestorven taal, maar werd rond de vierde eeuw voor Christus in het zuiden en oosten van Spanje gesproken. Dit was toen de enige plek in Europa waar konijnen voorkwamen. Omdat er op een paar inscripties na zo weinig bekend is over het Iberisch, is het niet duidelijk waarom zij een konijn kuni noemden.
Kuni bleef gewaarborgd dankzij de Romeinen. Toen zij de boel overnamen, maakten zij van kuni: cuniculus. Dit is eigenlijk een verkleinwoord en betekent konijntje.
Hoewel het Iberisch uitstierf, bleef de term bij verspreiding van de konijnen over heel Europa hangen: het woord verscheen rond 1160 in het Middelnederlands als cunin. In de 13e eeuw maakten we hier conijn van.
De officiële wetenschappelijke naam voor het Europese konijn is Oryctolagus cuniculus. Oryctolagus bestaat uit de Oudgriekse woorden ὀρυκτός (oruktos, opgraven) en λαγώς (lagōs, haas).
Het Engelse ‘rabbit’ betekent strikt genomen ook konijntje. Dit waarschijnlijk komt van ‘robète’, een woord uit een Noord-Frans-dialect. Een volwassen konijn heette vroeger een coney. Jep, dit komt misschien ook van het Iberische koni!
Leuk feitje: Het Iberisch was een van de weinige niet Indo-Europesetalen in Europa. Dit betekent dat er geen of weinig gelijkenis is met het Frans, Latijn, Nederlands en andere talen die men hier spreekt. Ze gebruikten ook andere letters als wij.
Meer etymologievoer: de knagende etymologie van eekhoorn
Wist je dat… monsters vroeger helemaal niet zo weerzinwekkend waren?